การใช้พลังงานของขดลวดสำหรับวาล์วโซลินอยด์คาร์ทริดจ์แตกต่างกันไปตามแรงดันไฟฟ้าและขนาดของขดลวดและสิ่งนี้มีผลกระทบต่อประสิทธิภาพการใช้พลังงานของระบบอย่างไร

ขดลวดที่ออกแบบมาสำหรับแรงดันไฟฟ้าที่สูงขึ้นมีความต้านทานภายในที่สูงขึ้นเนื่องจากขดลวดลวดที่ยาวขึ้นหรือทินเนอร์ทำให้เกิดการดึงกระแสไฟฟ้าที่ต่ำลงและการสะสมความร้อนที่ค่อยเป็นค่อยไปมากขึ้น ในทางกลับกันขดลวดแรงดันต่ำ (เช่น 12 VDC) ต้องการกระแสมากขึ้นในการสร้างความแรงของสนามแม่เหล็กเดียวกันส่งผลให้การใช้พลังงานทันทีสูงขึ้น ขนาดขดลวดยังมีบทบาทสำคัญ: ขดลวดขนาดใหญ่ที่มีชั้นที่คดเคี้ยวมากขึ้นหรือลวดเกจวัดที่หนาขึ้นตามธรรมชาติต้องการพลังงานไฟฟ้ามากขึ้นเพื่อให้แกนกลางสนิทและรักษาความหนาแน่นของฟลักซ์แม่เหล็กเมื่อเวลาผ่านไป ตัวอย่างเช่นขดลวด 12V DC อาจใช้พลังงานผ่าน 18–24W ในขณะที่ 24V DC เทียบเท่าอาจใช้เพียง 12W สำหรับแอปพลิเคชันเดียวกันเนื่องจากความต้านทานที่สูงขึ้นและการไหลของกระแสที่ลดลง

วงจรการปฏิบัติงานของขดลวดโซลินอยด์ประกอบด้วยเฟสการไหลเข้าและเฟสการถือครอง กำลังการไหลเข้าสูงขึ้นและเกิดขึ้นในขณะที่การกระทำในขณะที่กำลังการถือครองต่ำกว่าและแสดงถึงพลังงานที่จำเป็นในการรักษาโซลินอยด์ในสถานะที่มีการกระตุ้น สำหรับ ขดลวดสำหรับวาล์วโซลินอยด์คาร์ทริดจ์ ขดลวดขนาดเล็กมักจะเข้าสู่โหมดการถือครองเร็วขึ้นทำให้การใช้พลังงานสั้น ๆ แต่รุนแรงในขณะที่ขดลวดขนาดใหญ่อาจใช้เวลานานกว่าในการรักษาเสถียรภาพ แต่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเนื่องจากการกระจายความร้อนที่ดีขึ้น ขดลวดที่ออกแบบมาสำหรับหน้าที่อย่างต่อเนื่อง (100% ED) ได้รับการปรับให้เหมาะสมเพื่อลดการใช้พลังงานในระหว่างการถือครองโดยการลดกระแสไฟฟ้าในขณะที่ยังคงความแข็งแรงของแม่เหล็กซึ่งมักจะผ่านการปรับปรุงการออกแบบวงจรเช่นการปรับความกว้างพัลส์ (PWM)

ในระดับระบบประสิทธิภาพการใช้พลังงานทั้งหมดขึ้นอยู่กับจำนวนวาล์วในการดำเนินงานวัฏจักรหน้าที่และระยะเวลาของการใช้พลังงานขดลวด ในระบบไฮดรอลิกหรือนิวเมติกที่มีความหนาแน่นสูงซึ่งวาล์วโซลินอยด์หลายตัวมีพลังงานพร้อมกันแม้ความแตกต่างเล็กน้อยในการใช้พลังงานต่อขดลวดสามารถนำไปสู่การดึงพลังงานสะสมอย่างมีนัยสำคัญความต้องการแหล่งจ่ายไฟที่เพิ่มขึ้นและต้นทุนการดำเนินงานที่สูงขึ้น ตัวอย่างเช่นการใช้ 10 ขดลวดที่ได้รับการจัดอันดับที่ 20W แทนที่จะเป็น 10W สามารถเพิ่มภาระของแหล่งจ่ายไฟและเพิ่มเอาต์พุตความร้อนเป็นสองเท่าซึ่งอาจต้องใช้โซลูชันการระบายความร้อนเพิ่มเติม การใช้พลังงานที่มากเกินไปมีส่วนช่วยในการย่อยสลายของฉนวนกันความร้อนและอายุการใช้งานที่สั้นลงหากไม่ได้รับการจัดการอย่างถูกต้อง

การใช้พลังงานที่สูงขึ้นนำไปสู่การสร้างความร้อนภายในมากขึ้นซึ่งจะต้องกระจายไปเพื่อหลีกเลี่ยงการย่อยสลายความร้อน สิ่งนี้ไม่เพียงส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการใช้พลังงานเท่านั้น แต่ยังส่งผลกระทบต่ออายุยืนและความปลอดภัยของส่วนประกอบ ขดลวดที่มีขนาดใหญ่ขึ้นหรือมีประสิทธิภาพอาจสร้างความร้อนได้มากขึ้นโดยต้องใช้อ่างล้างจานความร้อน, สิ่งที่หุ้มด้วยการระบายอากาศหรือประสิทธิภาพของประสิทธิภาพในอุณหภูมิแวดล้อมที่สูง การออกแบบขดลวดสมัยใหม่พยายามเพิ่มประสิทธิภาพเค้าโครงที่คดเคี้ยวและรูปทรงเรขาคณิตของวงจรแม่เหล็กเพื่อลดการสูญเสียI²R (ต้านทาน) และเพิ่มประสิทธิภาพการแปลงพลังงานสูงสุดซึ่งจะช่วยลดการสะสมความร้อนและยืดอายุการใช้งาน

เพื่อให้ได้การออกแบบระบบประหยัดพลังงานผู้ใช้จึงเลือกขดลวดตามมาตรฐานแรงดันไฟฟ้าการจัดอันดับการใช้พลังงานที่เหมาะสมและประสิทธิภาพความร้อน สามารถระบุสายพันธุ์ที่มีกำลังต่ำหรือล็อคเพื่อลดการใช้พลังงานในแอพพลิเคชั่นที่ใช้งานต่ำหรือใช้พลังงานจากแบตเตอรี่ ในแอพพลิเคชั่นที่ต้องใช้เวลาพักแบบขยายวิศวกรอาจเลือกใช้ขดลวดวัตต์ต่ำที่มีวงจรประหยัดแบบรวมหรือการออกแบบแบบสองทางที่ลดกระแสหลังจากการกระตุ้นครั้งแรก การเลือกตัวแปรแรงดันไฟฟ้าที่ถูกต้อง (เช่น 24VDC เทียบกับ 12VDC) สอดคล้องกับการออกแบบระบบช่วยลดการสูญเสียการแปลงและปรับปรุงประสิทธิภาพพลังงานโดยรวม